Διαβάζουμε στο Σχέδιο Νόμου «για την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων του Νομού Αττικής που επλήγησαν από τις πυρκαγιές του Αυγούστου 2009 και λοιπές διατάξεις»: «Από την έναρξη ισχύος του παρόντος, κάθε άδεια οικοδομής που εκδίδεται, για κτίσματα εντός των περιοχών της προηγούμενης παραγράφου, (εννοεί τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής) αναφέρει υποχρεωτικά τις γεωγραφικές συντεταγμένες του κτίσματος.»
Αναρωτιέται κανείς λοιπόν, γιατί ένα τέτοιο μέτρο, τεράστιας και γενικότερης σημασίας για τον έλεγχο της δόμησης από τα πολεοδομικά γραφεία, θεσπίζεται μόνο για την Αττική και μόνο για την προστασία των δασών και δεν θεσπίζεται ως υποχρεωτικό για όλη την επικράτεια;
Υπενθυμίζουμε ότι στην ΥΑ 8957 / 20.2/2.3.2004 (ΦΕΚ 425 Β΄) που είχε εκδοθεί για την εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 3212/2003 για την Άδεια Δόμησης που ανεστάλησαν και τελικά καταργήθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, υπήρχε σχετική πρόβλεψη.
Συγκεκριμένα, στις απαιτούμενες μελέτες, στο άρθρο 2 παρ. 1.1 β περιλαμβανόταν «Τοπογραφικό διάγραμμα (κτηματικά ψηφιακά υπόβαθρα) με συντεταγμένες εξαρτημένες από το Κρατικό δίκτυο συντεταγμένων ΕΓΣΑ ’87 (Ελληνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς)»
Αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν οι πολεοδομίες και όλες οι άλλες υπηρεσίες που παρέχουν αδειοδοτήσεις, να εφαρμόσουν ισχύουσες ρυθμίσεις  πολεοδομικές, περιβαλλοντικές κλπ.,  όχι μόνο αυτές που σχετίζονται με τη δασική νομοθεσία, αλλά και αυτές που σχετίζονται π.χ με τα ρέματα, με τους αρχαιολογικούς χώρους, με την απαγόρευση δόμησης σε κορυφο-γραμμές, με τις αποστάσεις από το εθνικό δίκτυο κλπ., αν δεν έχουν στη διάθεσή τους πλήρη τοπογραφικά διαγράμματα. Πολύ περισσότερο όταν δεν διενεργούν αυτοψίες.
Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο σύνθετη σήμερα μετά από την έγκριση των ΓΠΣ – ΣΧΟΟΑΠ, που επιβάλλουν χρήσεις γης και περιορισμούς στη δόμηση. Τα Σχέδια αυτά συντάσσονται σύμφωνα με τις προδιαγραφές σε σύστημα ΕΓΣΑ ’87 και η μόνη δυνατότητα ελέγχου της θέσης των γηπέδων προκειμένου να ελεγχθεί η συμβατότητα της δόμησης με τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης είναι αυτή του εντοπισμού των γηπέδων μέσω τοπογραφικών σχεδίων που θα έχουν συνταχθεί στο ίδιο σύστημα.
Θεωρούμε ότι τα παραπάνω αποτελούν την ελάχιστη απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας και την αποτροπή μιας γενιάς αυθαιρέτων κατασκευών, αυτή τη φορά και ως προς τις χρήσεις γης.