Η πιο γνωστή απ΄ όλες, η περιοχή Πρέβελη στο Ν. Ρεθύμνης, (SCI GR4330003), που κοσμούσε καρτ ποστάλ, το δεύτερο σε μέγεθος φοινικόδασος της Κρήτης μετά το Βάι, δεν υπάρχει πια.
Από το Γ΄ ΚΠΣ είχε διατεθεί ποσό ύψους 1.400.000 ευρώ για έργα πυρανίχνευσης στου Πρέβελη και το δάσος Ρούβα. Το έργο τέλειωσε αλλά δε λειτούργησε ποτέ. Πριν λίγες μέρες παρουσιάστηκε στην Πυροσβεστική, η οποία δηλώνει ότι επικοινωνώντας με το κεντρικό αρχηγείο «της» πήρε την απάντηση ότι θα γίνει αντίστοιχο έργο που θα αφορά σε όλη την επικράτεια και να γι αυτό μην …παραλάβει το έτοιμο!
Επιστήμονες δήλωσαν ότι στην «προστατευόμενη» για την βιοποικιλότητά της περιοχή, η τοπική βλάστηση είχε αντικατασταθεί με πεύκα για να …διορθωθεί η φύση που δεν ήταν αρκετά πράσινη. Ο πευκώνας βοήθησε να διαδοθεί πιο αποτελεσματικά η φωτιά. Υπήρχε και κάποιο διαχειριστικό σχέδιο, μόνο που είχε μείνει στα χαρτιά! Η φωτιά ξεκίνησε από τον οικισμό Γιαννιού, βόρεια της περιοχής, ενώ δυτικότερα, στα όρια με το νομό Χανίων καιγόταν το Ροδάκινο (SCI GR4340012). Ανατολικότερα καιγόταν για πολλοστή φορά τα Ακούμια του Δήμου Λάμπης.
«Σελάκανο: γιατί να υπάρχει δάσος;
Γιατί να εμποδίζονται οι “επίδοξοι επενδυτές”, ίσως και οι ξενόφερτοι μελισσοκόμοι; άρα το δάσος αποτελεί εν δυνάμει εμπόδιο για τις ορέξεις πολλών, άρα πρέπει να καεί !»
Αυτά έγραφε ιστοσελίδα τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού του Ν. Λασιθίου στις 15 Αυγούστου. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σ΄ ένα μήνα εφέτος που καιγόταν το Σελάκανο (SCI GR4320002) στο Δήμο Ιεράπετρας του Ν. Λασιθίου. Όταν μετά από μία εβδομάδα ξέσπασε για τρίτη φορά φωτιά ο Νομάρχης Λασιθίου δήλωσε ότι το Σελάκανο απειλείται, μιλώντας πλέον ευθέως για εμπρησμό.
Σε τουριστική περιοχή ανατολικά της Ιεράπετρας βρίσκεται το Κουτσουνάρι, η ανατολικότερη καμένη περιοχή αλλά και στο νότιο τμήμα της περιοχής SCI GR4320005. Και γι αυτή την περιοχή ο εμπρησμός αποτελεί κοινό μυστικό.
ΠΟΣΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΚΟΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΟΥΝΕ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ;