Οι εκλογές στο ΤΕΕ, τα κόμματα και εμείς

Αγαπητοί συνάδελφοι,
αν δεν είχαν προκηρυχθεί πρόωρα οι εθνικές εκλογές, η τριετία 2007-2009 θα είχε κλείσει για το ΤΕΕ με εκλογές που θα γινόταν το Νοέμβριο για να αναδειχθούν τα νέα όργανα διοίκησης.
Μια διάταξη που υπάρχει στο θεσμικό πλαίσιο του ΤΕΕ και επιτρέπει την αναβολή των εκλογών έτσι ώστε αυτές να απέχουν χρονικά από τις εθνικές εκλογές οδήγησε τη Δ.Ε. του ΤΕΕ στην απόφαση καθορισμού ημερομηνίας εκλογών τον Απρίλιο.
Ανεξάρτητα από τη διάθεση κάποιων να παρατείνουν τη θητεία τους, θεωρούμε ότι είναι θετικό για τις εκλογές του ΤΕΕ να γίνονται σε περίοδο όπου μπορούμε όλοι να συγκεντρωθούμε σ΄ αυτές. Αυτό αποτελεί μια ελάχιστη προϋπόθεση για να κρατηθεί μια απόσταση από τις κομματικές πολώσεις που κορυφώνονται στην εθνική εκλογική διαδικασία, γιαυτό και δεν αντιδράσαμε στην απόφαση αναβολής των εκλογών.
Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα ως παράταξη, ο κάθε συνάδελφος να φτάσει μπροστά στην κάλπη, έχοντας προλάβει να ακούσει να σκεφτεί και να κρίνει τις απόψεις και τη δράση του καθένα που του ζητά την ψήφο του.
Ζούμε σε μια χώρα που ένα από τα κύρια προβλήματά της, που γίνονται προβλήματά μας, είναι η έντονη κομματικοποίηση κάθε πλευράς της ζωής και της δουλειάς μας.
Μια σειρά από ζητήματα που θα μπορούσαν να λυθούν αν υπήρχαν αξιόπιστοι θεσμοί και διοίκηση με συνέχεια, δε λύνονται, αλλά παραπέμπονται στο κόμμα που θα κερδίσει τις εκλογές, ώστε «κατόπιν ενεργειών» των στελεχών των κομμάτων να αντιμετωπιστούν «κατά το δοκούν». Προφανώς όλα τα κόμματα δεν είναι ίδια και η πολιτική του κάθε κόμματος μπορεί να συμβάλλει ή όχι σε λύσεις ή εμπλοκές. Δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα.
Πρόβλημα είναι :

η παραπομπή της λύσης των προβλημάτων στο ίδιο το κόμμα
η ανασφάλεια που δημιουργεί η ασυνέχεια και η διαιώνιση της έλλειψης εμπιστοσύνης σε θεσμούς

Απόρροια των παραπάνω είναι η «υποχρέωση» που αισθάνονται τα κόμματα να «τα αλλάζουν όλα». Αυτό γίνεται όχι μόνο όταν αλλάζει το κόμμα που θα κυβερνήσει αλλά ακόμα και μόνο κυβέρνηση και όχι κόμμα. Και δεν εννοούμε εδώ τις αλλαγές που έχουν ωριμάσει στην πράξη, αλλά τους αυτοσχεδιασμούς που μόνο σκοπό έχουν να ανακατεύουν την τράπουλα και να ξαναμοιράζουν το παιχνίδι, χωρίς να φέρνουν αλλαγές ουσιαστκές αλλά μόνο αλλαγές σε ρόλους εξουσίας και στην «αποκατάσταση», μικρή ή μεγαλύτερη, όσων δεν εξυπηρετήθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Οι παράγοντες αυτοί αποδυναμώνουν τους φορείς της συλλογικής μας έκφρασης στούς χώρους ζωής και τους χώρους δουλειάς και οδηγούν τον καθένα από μας στο κυνήγι των προσωπικών λύσεων και στην εξάρτηση, εν τέλει ομηρία, από τον κάθε πολιτικό και τη διάθεσή του να δώσει λύσεις. Διάθεση που εξαρτάται κυρίως από τη δυνατότητα επανεκλογής του και όχι από κριτήρια που διασφαλίζουν μακροπρόθεσμα αξίες αλλά έχουν πολιτικό κόστος.
Έτσι όμως το μόνο αποτέλεσμα που έχουμε είναι να διαιωνίζεται το πελατειακό σύστημα.
Η ΑΜΑΚ, από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε, θεώρησε ως πρώτη προτεραιότητα και θέση αρχής την τήρηση απόστασης από τα κόμματα. Κι αυτό το επέλεξε για να μπορέσει να εξασφαλίσει την αξιοπιστία της απέναντι στον εαυτό της και απέναντι στους συναδέλφους. Για να μπορεί να διαμορφώνει θέσεις και να παρεμβαίνει χωρίς να επηρεάζεται από κομματικά κριτήρια αλλά με γνώμονα μόνο το τι συμφέρει κάθε φορά τους συναδέλφους και τον τόπο.
Αυτό δε σημαίνει ότι η ΑΜΑΚ είναι απολιτική. Κάθε άλλο! Κανένας φορέας δεν είναι απολίτικος, ακόμα και αν δεν το ομολογεί. Και η κομματικοποίηση μιας παράταξης είναι μια σαφής πολιτική θέση, που όχι μόνο επιλέγει την ταύτιση με ένα κόμμα, όποιο κι αν είναι αυτό, αλλά υποτάσσει ταυτόχρονα τη δράση της παράταξης στο κομματικό συμφέρον ακόμη και αν αυτό αντιστρατεύεται τα συμφέροντα αυτών που υποτίθεται ότι εκφράζει.
Στο χώρο των μηχανικών, με όποιο αντικείμενο και αν απασχολούνται, έχουμε δει πολλές φορές το έργο των κομμάτων και των επιλογών που αντιστρατεύονται τα συμφέροντα των μηχανικών.

Το είδαμε στο χώρο των επαγγελματικών δικαιωμάτων, στην χωρίς καμιά εξήγηση και δικαιολογία ανωτατοποίηση των ΤΕΙ.
Το είδαμε στο χώρο του Δημοσίου με την εναλλαγή Προϊσταμένων κάθε φορά που αλλάζει το κόμμα εξουσίας, με μόνο κριτήριο την κομματική ένταξη και την προσφορά για υποχωρήσεις σε κομματκές επιλογές.
Το είδαμε στη διαιώνιση του χάους, των διακρίσεων και της επιλεκτικής αντιμετώπισης των συναδέλφων που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα στις δημόσιες υπηρεσίες.
Το είδαμε στον αφανισμό του μελετητικού δυναμικού μέσα από δύο νόμους που προσχηματικά – και όχι επειδή μας το επέβαλλε καμιά Ευρωπαική Ένωση-κατάργησαν το κριτήριο της εντοπιότητας, επέβαλλαν μειοδοσία στις αμοιβές, συγκέντρωσαν τις αναθέσεις σε λίγα γραφεία, πολλαπλασίασαν τις απευθείας αναθέσεις και στην πολιτική που έδωσε κυρίαρχο ρόλο στις Αναπτυξιακές και ρόλο Εθνικών Μελετητών στα Πανεπιστήμια.
Το είδαμε στο χώρο των έργων με τη συγκέντρωση των χρηματοδοτήσεων στα μεγάλα έργα και τη συγκέντρωση των έργων σε εταιρείες που μετριούνται στα δάκτυλα ενός χεριού, στη δραματική μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, στην καθήλωση του προγράμματος Θησέα που σε κύριο βαθμό οφείλεται στην αποδιοργάνωση των υπηρεσιών του Δημοσίου, στην πολιτική που επιβάλλει στους εργολήπτες να χρηματοδοτούν οι ίδιοι τα έργα και στη γενίκευση του θεσμού των ΣΔΙΤ,

Το είδαμε όμως και στην πολιτική της έλλειψης δεσμεύσεων απέναντί μας κι απέναντι στον τόπο.

Δέσμευση σημαίνει οργάνωση, προτεραιότητες, σημαίνει αιτιολόγηση στις επιλογές, σημαίνει κατευθύνσεις.
Σημαίνει σχέδιο για τον τόπο και όχι σχέδιο διαιώνισης της αναρχίας κι όποιος αντέξει, τόποι και άνθρωποι.
Σημαίνει κριτήρια σκοπιμότητας και βιωσιμότητας για κάθε δράση.
Σημαίνει διαφάνεια, με αξιόπιστα στοχεία και βάσεις δεδομένων που μπορεί να αξιοποιήσει κάθε επαγγελματίας και κάθε πολίτης.
Σημαίνει ασφάλεια στην εργασία και στις παροχές, πρόνοια για τους νέους και όσους παλιότερους συναντούν εργασιακά προβλήματα και εγγυημένη σύνταξη.

Εμείς στην ΑΜΑΚ που είναι μια παράταξη επικεντρωμένη στα επαγγελματικά προβλήματα των μηχανικών, είδαμε από την πρώτη στιγμή συγκρότησής της, ότι η επίλυση των προβλημάτων εμποδίζεται από πολιτικές επιλογές για όλα αυτά που γίνονται και άλλα πολλά που σκοπίμως δεν γίνονται. Αυτό το έχουμε πει και το λέμε με ειλικρίνεια. Γι αυτό αγωνιζόμαστε να αλλάξουμε πολλά.
Χρειαζόμαστε το ενδιαφέρον σας, την εμπιστοσύνη σας, τις προτάσεις σας
για να το κάνουμε ακόμη πιο αποτελεσματικά.